Program AutoCad jest najbardziej chyba znanym reprezentantem projektowania wspomaganego komputerowo czyli computer-aided design, w skrócie CAD.
Idea CAD
CAD polega na wykorzystaniu systemów komputerowych (lub stacji roboczych) do pomocy w tworzeniu, modyfikacji, analizie lub optymalizacji projektu. Oprogramowanie CAD poprawia produktywność projektanta, jakość projektu oraz komunikację w firmie poprzez dokumentację oraz bierze udział w stworzeniu bazy danych do produkcji.
Historia AutoCada
Firma Autodesk zaprezentowała swój nowy produkt podczas targów COMDEX’82 w Stanach Zjednoczonych. Była to komercyjna wersja programu AutoCAD w dwóch odsłonach: AutoCAD-80 (na komputer CP/M-80), oraz AutoCAD-86 (na IBM-Victor 9000). Czy ktokolwiek wtedy przypuszczał, że AutoCad ukształtuje na kolejne 40 lat (lub więcej) oprogramowanie z dziedziny zwanej Komputerowym Wspomaganiem Projektowania?
Tak samo jak w poprzednich dekadach, również obecnie, AutoCAD jest bez wątpienia najpopularniejszym programem wspomagającym projektowanie. Charakterystyczną jego cechą jest to, że firma Autodesk nie odcina się od swojej wieloletniej historii, zachowując klasyczne narzędzia (jak choćby wiersz poleceń), do których inżynierowie przywiązani są od lat, dzięki czemu użytkownik, który pracował dotąd na wersji 2000, bez problemu poradzi sobie z wersją najnowszą. Oczywiście oprogramowanie jest ciągle modyfikowane, ale koncepcja pozostaje niezmieniona.
O programie
Program AutoCad ma wiele skomplikowanych i bardzo precyzyjnie sfokusowanych funkcji, których poznanie zajmuje sporo czasu, ma jednak tę zaletę, że proste rysunki 2D bardzo szybko może zacząć tworzyć nawet zupełny laik.
Na początek do stworzenia prostego rysunku (najczęściej technicznego, choć w AutoCadzie można narysować wszytko) wystarczy zrozumienie tego, czym jest obszar rysunku, czym są warstwy rysunku oraz korelacji modelu z prezentacją wydruku.
Program AutoCAD zawiera standardową wstążkę z zakładkami u góry obszaru rysunku, z której można uzyskać dostęp do niemal wszystkich najbardziej podstawowych poleceń takich jak: Nowy, Otwórz, Zapisz, Drukuj, Cofnij i tak dalej.
Wspomniany wyżej wiersz poleceń, serce programu, jest domyślnie zadokowany u dołu okna aplikacji. Wiersz poleceń wyświetla monity, opcje i komunikaty. Można więc wprowadzać polecenia bezpośrednio w wierszu poleceń zamiast używać wstążki, pasków narzędzi i menu, co jest metodą preferowaną przez większość użytkowników programu.
Stosowanie wiersza poleceń ułatwia autouzupełnianie w postaci menu z dostępnymi opcjami po wpisaniu w wiersz pierwszych liter pożądanej przez nas funkcji. Wyboru dokonuje się po prostu klikając opcję i potwierdzając klawiszem Enter.
Istotną kwestią przy rozpoczęciu rysowania w programie jest określenie skali rysunku, oraz określenie układu współrzędnych użytkownika (UCS) wskazuje kierunek dodatniej osi X i Y dla dowolnych wprowadzanych przez użytkownika współrzędnych oraz określa poziomy i pionowy kierunek na rysunku. Dodatkowo istnieje polecenie LUW (Lokalny Układ Współrzędnych) pozwalające zmienić okresowo UCS na inny dogodny wyznaczający pożądane poziomy i kierunki pionowe.
Przy tworzeniu rysunku użytkownik ma do dyspozycji szereg funkcji ułatwiających rysowanie nawet skomplikowanych szkiców. Automatycznie można rysować linie o różnej grubości i jakości, koła, prostokąty, polilinie (czyli jednocześnie rysować wiele równoległych do siebie lini), różnorodne zakreskowania i wypełnienia oraz szereg innych właściwości i funkcji.
Wspomniane wyżej warstwy rysunku umożliwiają jego uporządkowanie poprzez przypisanie tworzonych obiektów właśnie do warstw. W ten sposób, gdy rysunek staje się wizualnie złożony, można ukryć obiekty
które obecnie nie muszą być widoczne.
Ten poziom kontroli uzyskuje się poprzez organizowanie obiektów na rysunku na powiązanych warstwach o określonej funkcji lub celu. Pomocne może być myślenie o warstwach jako o przezroczystych plastikowych arkuszach z określoną zawartością, nakładanych jeden na drugi, tak że w końcu po nałożeniu na siebie wszystkich, powstaje gotowy rysunek.
Dzięki warstwom możliwe jest powiązanie obiektów według ich funkcji lub lokalizacji, wyświetlenie lub ukrycie wszystkich obiektów związanych z pojedynczą operacją oraz również wymuszenie rodzaju linii, koloru i innych standardów właściwości dla każdej warstwy.
Dzięki warstwom możliwe jest powiązanie obiektów według ich funkcji lub lokalizacji, wyświetlenie lub ukrycie wszystkich obiektów związanych z pojedynczą operacją oraz również wymuszenie rodzaju linii, koloru i innych standardów właściwości dla każdej warstwy.